17.04.2010
Aradan uzun zaman geçmiş.. 11. haftada iken 13. haftayı bir geçsekte risk oranını düşürsek diyordum.. bir baktım önümüzde ki perşembe 26. haftamız bitiyor!
Zamanın hızlı geçtiğini çok iyi bildiğimden özlem dışında tadını çıkarmak adına sakin ve hissederek geçsin istiyorum zaman.. Tatlı bir telaş olarak kalsın zihnimde..
Yıllardır hayal ettiğim bir sıfat idi. En mutsuz anımda yeni bir bebeğin bana verdiği sevinç huzur hep aynı olmuştur.. Evet kendimi bildiğimden beri arzuladım bunu kendi yavrum ile yaşamayı.. Allah nasip ediyor. İnşallah sağlıkla da devam eder. Ancak buna rağmen hala idrak edemiyorum. Hayal ettiğim zaman kucağımda bir bebeği ve o bebeğin benim yavrum olduğunu hissettiğim duyguları tarif edemiyorum gerçekten.
Bir yandan endişelerim var.. Kulluğum adına eksikliklerimin masum bir yavrunun hayatına etki etmesi endişesi.. İyi bir örnek olabilmeyi içten diliyorum ancak çok ta korkuyorum.. Hayat anlatmakla öğretilmiyor malesef.. Yaşamakla yaşatılıyor.. öğretiliyor.. İşte bu noktada kendimi oldukça yetersiz ve eksik hissediyorum.. Sığınmak ve dilemekten başka çare yok.. Madden korkularım neredeyse sıfır. Bir çocuk doyar giyer büyür.. Ömrü oldukça yetişir. Ancak bir çocuğun iç huzuru değerleri para ile satın alınabilecek organik süt kadar kolay sağlanmıyor malesef..
Evimizde tatlı bir telaş var. babamızın gayreti bana büyük mutluluk veriyor. Güven veriyor. Ben içimde kıpraştığı halde idrakinde zorlanıyorsam onun eli dışında hissetmediği, ultrason dışında görmediği bir varlık için böylesine sevgi dolu olduğunu görmek gerçekten bana huzur veriyor.
Aradan uzun zaman geçmiş.. 11. haftada iken 13. haftayı bir geçsekte risk oranını düşürsek diyordum.. bir baktım önümüzde ki perşembe 26. haftamız bitiyor!
Zamanın hızlı geçtiğini çok iyi bildiğimden özlem dışında tadını çıkarmak adına sakin ve hissederek geçsin istiyorum zaman.. Tatlı bir telaş olarak kalsın zihnimde..
Yıllardır hayal ettiğim bir sıfat idi. En mutsuz anımda yeni bir bebeğin bana verdiği sevinç huzur hep aynı olmuştur.. Evet kendimi bildiğimden beri arzuladım bunu kendi yavrum ile yaşamayı.. Allah nasip ediyor. İnşallah sağlıkla da devam eder. Ancak buna rağmen hala idrak edemiyorum. Hayal ettiğim zaman kucağımda bir bebeği ve o bebeğin benim yavrum olduğunu hissettiğim duyguları tarif edemiyorum gerçekten.
Bir yandan endişelerim var.. Kulluğum adına eksikliklerimin masum bir yavrunun hayatına etki etmesi endişesi.. İyi bir örnek olabilmeyi içten diliyorum ancak çok ta korkuyorum.. Hayat anlatmakla öğretilmiyor malesef.. Yaşamakla yaşatılıyor.. öğretiliyor.. İşte bu noktada kendimi oldukça yetersiz ve eksik hissediyorum.. Sığınmak ve dilemekten başka çare yok.. Madden korkularım neredeyse sıfır. Bir çocuk doyar giyer büyür.. Ömrü oldukça yetişir. Ancak bir çocuğun iç huzuru değerleri para ile satın alınabilecek organik süt kadar kolay sağlanmıyor malesef..
Evimizde tatlı bir telaş var. babamızın gayreti bana büyük mutluluk veriyor. Güven veriyor. Ben içimde kıpraştığı halde idrakinde zorlanıyorsam onun eli dışında hissetmediği, ultrason dışında görmediği bir varlık için böylesine sevgi dolu olduğunu görmek gerçekten bana huzur veriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder