7 Eylül 2011 Çarşamba

Doyamıyorum

Bugün 41. Günümüzü de ardımızda bırakıyoruz.
Zaman çok hızlı akıyor.
Kaydetmek istiyorum ancak yaşamak hiçbir şeyle bölmeden daha tatlı geliyor bugünlerde..
Doyamıyorum..
Büyüyor.
Hala bilinçli gülemiyor. Ama öyle güzel gülüyor ki..
Hamur gibi bir kıvamda hala.. Öyle güzel öyle yumuşak ki..
Küçük yüzüne baka baka sabah bütün işleri bırakıp 1-2 saatimi ayırıyorum onunla birlikte uyumaya.. uyanıyorum ve yanımda dünyanın en güzel yüzü karşılıyor benı..
Bu günler geri gelmeyecek diye doyasıya bakmak istiyorum yüzüne..
Ben gerçekten doyamıyorum..
Dileğim tabi ki sağlıkla büyümesi..

Ancak ben..

Hiç acele etmiyorum ah bir büyüse de şu güzel elbiseyi giydirsem diye..
Hiç acele etmiyorum bizimle birlikte sofraya otursa çatalını yemeğine batırsa diye..
Hatta hiç acele etmiyorum ah büyük kahkahalar atsa ve taytay dursa diye..
Anne demesi için bile acele etmiyorum şu anda..
Nasıl olsa sağlık olduktan sonra o günlerde gelecek ..
Ancak ben hakikaten doyamıyorum onun bu saf hatta bazen şaşı ve saf bakışlarına..
Doyamıyorum onun ellerini sıkıca yumuk yapmasına
“Inga” diye feryat edişine bile doyamıyor hatta itiraf etmeliyim ki bir iki kez doya doya duymak için bekliyorum bazen..
Bebeklerin bu en muhtaç en mayışık halleri dünyada hiçbir şeye değişemeyeceğim huzuru önceden de hep vermiştir zaten..

Ah bebeğim!

O şimdilerde hızla büyümeye devam ediyor..
küçük yanaklarının içi doluyor mesela
kucağımıza aldığımızda gerçekten mutlu olduğunu yüzü ile ifade edebiliyor..
ve acıktığında annesi emzirme pozisyonunu ıle kucakladığında ağzını şapırdatıp bekliyor çok sabredemese de ..
Ve biz onu çok seviyoruz..
Ben sahiden çok duygulanıyorum.. çünkü ona hiç doyamıyorum.
O hızla büyürken ona sahip olduğumuza bile hala inanamıyorum..
Öyle tarifsiz bir duygu öyle farklı bir sevgi ki bize verilen..
Ne sevgiliye benziyor ne anne ne de babaya…
İlk defa başka bir insanın poposunu burnunu temizliyorum mesela
Ve bunun gibi belki bir başka insanda iğrenebileceğim başka şeyler..


Az önce omuzumda uykuya bıraktı kendini..
Biraz huzursuzdu..
Ama uykusuna yenik düştü..
Tok olduğunu ve altının temiz olduğunu bilsemde bu huzursuz haline yüreğim dayanmadı..
Kaşlarını çatarak uyudu.. dudağını bükerek.. ama öyle güzel uyudu ki..
Yüzü bana dönük.. öyle küçük öyle tatlı..

Allah dileyen her kadına bu duyguyu tattırsın..
Ve yavru sahibi her anneye sabır, kolaylık ve güzel insanlar yetiştirme fırsatı versin..

4 yorum:

Küçük Kız dedi ki...

masallah.. annelik boyle bir sey demek ki.. ben de icimden tasan bir sevgi hissediyorum henuz karnimda olan 32 haftalik kizima.. cok guzel ifade etmissin.. Allah saglikla buyutmek nasip etsin, hic ayirmasin..

İKİ MELEK dedi ki...

kim doyabilir ki ya da kim doymuş? seni okudukaça sabırsızlanıyorum şu birkaç hafta çabucak geçsin diyorum.inş. sağlık olduktan sonra hepsi olur gider. Yaradandan başka ne dilenir ki? MAŞALLAH yazıyrum kocaman en çok annelerin nazarı değermiş. aman :)

Zeynepozturk dedi ki...

maşallah yaa bende taze bir evli ve anne adaıyıyım yazınızı okuyunca hasretle beklediğim minik kızımı daha da çok özlediğimi farkettim iple çekiyorum yanımda olmasını küçücük yüzüne bakmayı onunla uyumayı , inşallah kızını sağlıkla huzurla mutlulukla büyütürsün bende inşallah bir an önce kucağıma alabilirim miniğimi :))
Memnun oldum bu arada ben Zeynep :))

Filiz dedi ki...

merhaba:)blogunuzu yeni keşfettim,yazdıklarınızı okumaya doyamadım:))fotoğraflara bakarken kendimi gülümserken,biraz da gözlerim yaşarmış bir halde buldum..Çünkü ben de bir anne adayıyım.37.haftamız dolmak üzere,kızımıza kavuşmak için sabırsız bir bekleyiş içerisindeyiz.Allahım bu ne güzel duygular derken taze bir annenin yüreğinden dökülenleri okuyunca şükründen acizim ya Rabbi dedim!bugünleri göseren Allah'a şükürler olsun...İnşallah ben de yaşadığınız bu güzel duyguları tadabilirim:)Allah evladınıza sağlık versin,yuvanız huzurla dolsun inşallah..benim bloguma da bekliyorum..sevgiler..

filizinevi.blogspot.com