Anne olunca anlarsın...

"Anne olunca anlarsın" cümlesi her geçen gün daha da anlam kazanıyor benim için..
Anneliği ben kendimi idrak etmeye başladığında istemiştim oysa ki..
o kadar derinden..
gelecek hayallerimin ucu bucağı bu nokta idi..
Nasip oldu yaşamak..
Hamd olsun..
Ve ben bunu o kadar istemiştim ki anne olduğum ilk hafta bocalamış hatta "bütün hislerim bu kadar mı?" diye kendimi sorgulamış ve hatta üzmüştüm.. "Eksik mi hissediyordum, yoksa büyülenmemiş miydim?"
BU düşüncelerin üzerinden çok zaman geçmedi..
Gebelik dışında 8 aydır her günümüzün anneliğimi büyüttüğünü hissediyorum. Daha da.. Daha da.. Büyüyor ve daha da kökleniyor.. Ve her geçen zaman dilimi anneliği de insanın yavrusu ile birlikte büyütüyor..
Her geçen gün başka bebeklere, çocuklara, ergenlere ve hatta insanlara olan bakış açım farklılaşabiliyor.
Bu günlerde yolda gördüğüm genç kızları istismar eden karşı cinslerimi boğazlamak istiyorum mesela!
Hiçbir evlat üzülmesin istiyorum. Özellikle de bir kız çocuğu.. Gerçekten daha dayanılmaz oluyor benim için.. belki de kızım olduğu için ama bir kız çocuğu görünce bile içim titriyor sankı.. kıyamıyorum işte.. çiçek gibi geliyor .. özellikle bu durumlarda annemin ben üniversitede başka şehirde olduğum için endişeleri, geç kaldığım vakitte artan evhamı, açmadığım telefonla artan merakı, "her ikram edileni yeme,içme" deyişinin veya "yolda yürürken müzik dinleme" deyişinde ki korkuyu şimdi çok çok derinden hissediyorum.. Evet daha yeni anladım..
Hissettiğimi zannettiğim, anladığımı zannettiğim çoğu şey gibi gerçekten anne olunca..
"Anne olmama gerek yok anlıyorum." veya "O kadar da evhamlı olacak ne var", "her dışarı çıkışımda dikkatlı ol demek zorunda mi" gibi düşünceler şimdi yüzümü gülümsetiyor :)
Aslında itiraf etmek gerekirse hala bazen mantıksızca gelen düşünceleri ifadeleri var annemin :P demek ki onları tam olarak anlamak için de yol katetmem gerek :)
(Allah hepimizi ve evlatlarımızı iyilerle karşılaştırsın inşallah)
Veya bir bebeğin sağlık mücadelesi, bir annenin sınanışı, sabretmesi gereği.. Yüreğimi çok derinden dağlıyor.. *
Her bebek benimmiş gibi öyle derinden..
Annelik bambaşka bir deneyim..
Yüreğini her daim pırpır ettiren..
Bİr anlık kızgınlığını, hüznünü neşeye çevirebilen..
Umudun kendisi..
Dilerim ki bunu dileyen her kadına hayırlısı ile nasip olsun annelik..

*bir annenin zor zamanları. dualarımız da unutmayalım..